Ethiopië
"Live, Love and Laugh"
Tibebu
Op 10 december 2010 vertrok Levare Is naar Ethiopië, waar we in 9 dagen een prachtige reis hebben mogen maken in dit verbijsterende geboorte land van de mensheid.
Onze reis begon ergens in januari 2010, toen Willem een visioen kreeg. In een soort fotobeeld zag hij twee mensen staan (Hijzelf en Anniek) naast een van kamelenhuiden gemaakte Iglo. De omgeving bestond uit Acacia bomen, groen pastel kleurige struiken en grijze aarde. Naast het hutje liepen schapen die veel weghebben van een geit.
Na het visioen zijn we op onderzoek uitgegaan waar we deze plek konden vinden en ergens in juli kregen we het antwoord via een vriend van Willem, Patrick;
De plek uit het visioen bevindt zich in Ethiopië, in de Danakil Depression (woestijn) waar ook de oudste menselijke resten van Lucy (ongeveer 3,2 miljoen jaar oud) zijn gevonden.
Tijdens het verhaal van Patrick over zijn reis naar Ethiopië verscheen het visioen weer en wisten wij dat wij naar Ethiopië zouden gaan. 
Ethiopië, veelal in de pers omschreven vanuit haar armoede, is misschien wel het rijkste land ter wereld. Een land waar de rijkdom schuilt in de mensen die met het motto leven "Het is wat het is - dat wat mij is gegeven, daar ben ik blij mee".
Een land waarin mensen durven te "leven, te lachen en lief te hebben".
Wie kan deze eenvoud en rijkdom zien als we kijken met de bril van de Westerse economie?
Mensen in Ethiopië dragen iedere dag zichtbaar de lasten op hun schouders, rug en hoofd en delen dit met hun ezels, paarden en kamelen. Deze lasten zijn het leven, het bestaan en wanneer wij daar bij stil
staan, is een last pas een last als je het er zelf van maakt. Zoals de Boeddha zei; "Pijn in een menselijk bestaan is onvermijdelijk, lijden is een keuze". 
"Het is maar net hoe jij er naar kijkt"
Wie heeft nu wie wat te leren? vroegen wij ons met een glimlach af. In een gesprek met de chauffeur, Tibebu, die ons met trots zijn land liet beleven, werd ons duidelijk hoe de Westerse wereld zijn intrede probeert te doen in het mooie land Ethiopië.
Een voorbeeld is de UN;
"In Ethiopië kennen wij geen wezen. Een kind is niet alleen het kind van zijn of haar ouders, maar van de hele familie. Wanneer de ouders overlijden ontfermt de familie zich over het kind" vertelde Tibebu. Sinds de UN wezenprogramma's heeft ontwikkeld kent Ethiopië wezen.
In het tv programma "Op weg naar het avondland" reist Jan Leyers van Ethiopië naar België en ook hierin komt ons ontwikkelingswerk ter sprake. De ontmoetingen met Ethiopiërs en Sudanezen maken duidelijk dat zij geen afgewerkte producten (denk aan melkpoeder voor babies) nodig hebben van wie dan ook. Ze staan open voor het leren van kennis en bieden daarvoor in ruil "hun spirituele wijsheid" aan.
Wat voor ons steeds meer zichtbaar werd was dat adviezen geven en het willen vormen van dit land naar de Westerse maatstaven maar vanuit één bril bekeken is. En nog steeds verklaart de Westerse wereld Ehiopië voor gek dat zij zich niet laten verleiden tot "hulp" van het Westen....
Wat de chauffeur Tibebu ons duidelijk heeft gemaakt is dat geluk niet zit in dat wat je hebt, maar in wie je bent!
Onze reis stond in het teken van "Terug naar de Oorsprong" en wat hebben wij deze reis als
een 'thuiskomen' ervaren!
In alle vroegte kwamen wij aan op het vliegveld in Addis Abbaba. In de ochtendzon stonden wij te wachten op de chauffeur met zijn vierwielaangedreven auto. Het bekende spreekwoord : Jullie hebben de klok, maar wij hebben de tijd, werd ons direct duidelijk.
Na ongeveer anderhalf uur kwam er een chauffeur aanrijden met een auto van de vorige eeuw. Naar onze overtuiging zou de auto ons niet brengen waar we wilden zijn en zouden we dagenlang op een verlaten weggetje met pech hebben gewacht op hulp.
Na wat vragen en heen en weer gebel, reden wij in een overvolle oude Lada, met een schitterend nep bonten interieur, naar een ander autoverhuurbedrijf. Het begrip airco kreeg een heel andere betekenis in de Lada en was ingevuld door gaten in de bodem, gaten in de bekleding en het dak. 
De overgang van de Westerse kijk op de wereld naar de Ethiopische kijk op de wereld ging voor ons allen verbazingwekkend snel. We vingen onze reis aan met een auto van deze eeuw en een chauffeur waar we nog veel van zouden gaan leren.
Onze reis in de auto was begonnen. We lieten de grote stad Addis Abbaba achter ons en al snel reden we door het platteland en zagen het schitterende landschap. Wat ons beide op viel was dat er nauwelijks een contrast was tussen arm en rijk. Het enige contrast wat wij hebben gezien was een immens groot Wit gebouw van een Farmaceutisch bedrijf, dat langs de kant van een weg stond.
Willem en ik slikten al twee dagen Malaria tabletten en hadden in aanvang van de reis al honderden euro's uitgegeven aan inentingen tegen Buiktyfus, Gele koorts en ga zo maar door. Toen Tibebu dit hoorde heeft hij vreselijk gelachen en wij beseften ons maar al te goed dat de Farmaceutische industrie ook ons in zijn greep had.
Na twee dagen te hebben gereden, over een weg die is aangelegd door de Chinezen, kwamen we aan bij de plek van het visioen. "Stop hier maar!", zei Willem en Tibebu parkeerde de auto aan de kant van de weg, in de woestijn.
Deze plek was exact de plek die gezien is in het visioen.
Toen we de auto uitstapten werden we overvallen door zo veel emotie wat nauwelijks te bevatten en te beschrijven is.
Tranen van ontroering liepen over onze wangen. Een niet te bevatten gevoel van thuis komen en volledig verstaan en begrepen voelen vielen als een warme deken over ons heen.
Het stamhoofd stond ons op te wachten en verwelkomde ons als verwachtte gasten.
We werden uitgenodigd plaats te nemen en deel te nemen aan de koffieceremonie, wat een begrip is in Ethiopië.
Gelukkig sprak Tibebu hun taal (Ethiopië kent 84 talen). Zodoende zijn we veel te weten gekomen over de leefwijze en gebruiken van deze oorspronkelijke bewoners van Ethiopië (de Afar People) in dit gebied.
Na een uur of vier maakten we ons op om onze reis voort te zetten. Op onze weg kwamen we uit rotsen gehouwen kerken tegen, apen, gieren, hyena's en de meest exotische vogels. Natuurlijk mensen die hun oogst en gele jerrycans met water op hun rug droegen en dat alles lopend.
Op de weg liepen kuddes schapen, koeien, ossen, kamelen en geiten. Wat op viel was dat alles op de weg belangrijk was en voorrang had, behalve auto's. Met regelmaat zagen we gekantelde vrachtwagens langs de weg liggen die ervoor gekozen hadden om de berm te kiezen i.p.v. naar beneden te storen omdat hun remmen het niet meer deden.
In een van de nachten kreeg Willem een nieuw visioen van een grot waar een grote steen voor ligt die verschoven kan worden. Willem vroeg aan Tibebu of er zo een grot bestaat en Tibebu antwoorde lachend dat we daar vlakbij in de buurt waren.
We gooiden onze plannen om en gingen op weg naar de plek van het tweede visioen. Een enorme klim stond op ons te wachten en een priester die ons alles wilde vertellen over die grot en zijn bewoner van weleer.
In die grot heeft een priester 29 jaar gewoond en hij had die grot gevonden op dezelfde wijze zoals wij de grot hadden gevonden. De priester leefde als een kluizenaar en ontving mensen uit heel Ethiopië die op zoek waren naar zicht op/ inzicht in en wijsheid over zichzelf.
We hebben 9 dagen mogen reizen in een bijzonder en oorspronkelijk land.
De opgedane ervaringen hebben nog steeds een grote impact op wie we zijn, wat we weten en wat we doen en heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten in ons wezen.
Lieve groet,
Willem en Anniek
